Εδώ Λονδίνο: Το μικρό μας νησί.

 www.protagon.gr Ξένια Μπολομύτη

Μερικές φορές θαρρώ πως ξεχνώ το μέγεθος της χώρας που ζω. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν αναφέρομαι σε γεωγραφικές συντεταγμένες και τοπογραφικές συνιστώσες. Μέγεθος: πολιτισμικό, οικονομικό, ιστορικό, πολιτικό κτλ. Και να σου ο πρωθυπουργός, πετάγεται προσβεβλημένος, αναψοκοκκινισμένος και με περισσή ειρωνεία με δήλωση/πυροτέχνημα: «Η Μεγάλη Βρετανία μπορεί να είναι ένα μικρό νησί, αλλά προκαλώ οποιονδήποτε να βρει μια χώρα με πιο περήφανη ιστορία, μεγαλύτερη καρδιά και μεγαλύτερη ανθεκτικότητα». Aπό ‘δω παν και οι άλλοι.

Πετρούπολη, ο D. Cameron προασπίζει τη χώρα του μετά τη ρωσική τοποθέτηση περί Μεγάλης Βρετανίας «είναι ένα μικρό νησί στο οποίο δε δίνει κανείς σημασία». Ακολούθησαν και άλλα από την πλευρά του Cameron περί 6ης πλουσιότερης χώρας, δυνατότερου στρατιωτικού δυναμικού, εξάλειψης του φασισμού στην Ευρώπη στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ανακαλύψεων μοναδικών στο κόσμο όπως των περισσοτέρων σπορ, προαγωγής της λογοτεχνίας και κάθε μορφής τέχνης στον κόσμο. Το πινγκ πονγκ των πολιτικών, όσο δυσκοίλιο και αν είναι, μπορεί να προκαλέσει αγκύλωση αυχένα, πολλά χασμουρητά καθώς επίσης και εκπαιδευτικό πρόγραμμα εφ' όλης της ύλης. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το δούναι και λαβείν της αγγλικής αυτοκρατορίας; Νότια Αμερική, Αφρική, Ινδία, Αυστραλία. 6η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο. Που σημαίνει τι;

Ας μιλήσουν τα δεδομένα και αριθμοί, εγώ εδώ σιωπώ.

· Εθνική επιδημία του εγκλήματος με μαχαίρι (στο Μάντσεστερ και στο Λονδίνο σχεδόν καθημερινά τα θανατικά)

· Ο χουλιγκανισμός και η εξάπλωση της βίας μέσα από οργανωμένες ομάδες (μπορεί η Σιδηρά Κυρία να πάταξε τον χουλιγκανισμό στα αγγλικά γήπεδα τη δεκαετία του '80, αλλά η δράση των ομάδων δεν πέθανε ποτέ)

· Η επιδημία του «μαχαιριού» ακολουθεί και αυτή της βίας στην οικογένεια. Ανά 3'-5' κακοποιείται και ένα μέλος μιας οικογένειας, ο κλήρος τις περισσότερες φορές πέφτει στη μητέρα/σύζυγο ή το παιδί

· Η καθυστέρηση στο διαγνωστικό κομμάτι της ιατρικής περίθαλψης επιφέρει περίπου 30% των θανάτων από καρκίνο, μορφές του οποίου θα μπορούσαν να θεραπευτούν με έγκυρη διάγνωση

· 1 στους 5 ζει κάτω από το όριο της φτώχειας - περίπου 3,6 εκατομμύρια παιδιά το ίδιο (το 1/3 του παιδικού πληθυσμού)

· Η καρδιακή προσβολή, το άσθμα (1 στους 5), η χρόνια κατάθλιψη είναι από τις ασθένειες που οδηγεί σε θάνατο τους περισσότερους κατοίκους στη Μ. Βρετανία. Έρευνα επισημαίνει ότι ο αλκοολισμός, η κακή διατροφή, έλλειψη σχετικής ειδικής παιδείας, η βία στην οικογένεια, οι επιπτώσεις των συνεχόμενων κλιματολογικών συνθηκών, επιβαρύνουν «υπόγεια» αλλά ανεπανόρθωτα την υγεία.

· 1 στους 3 Βρετανούς υποφέρει από διαταραχή πανικού (αιφνίδιες και επαναλαμβανόμενες προσβολές έντονου άγχους)

Και για να τελειώνουμε με την πανοπλία της ιστορίας και την ξιφολόγχη των επιτευγμάτων της: πώς δύναται μια (οποιαδήποτε) χώρα να κυοφορήσει κάτι «υγιές» όταν οι κυβερνήτες της αγνοούν οτιδήποτε εγκυμονεί το παρόν της; «Πόσο παρελθόν αντέχει το μέλλον;».