Πολιτικά κόμματα, αντιμέτωπα με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Το χρόνο που έρχεται η οικονομική κρίση θα φτάσει στο απόγειό της, παρασύροντας μαζί της ολόκληρη την κοινωνία  σε  μια πρωτοφανή  κοινωνική και ηθική κρίση, που τα  όριά της ακόμα είναι άγνωστα σε όλους μας. Οι επιπτώσεις της στην δημόσια υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη δημόσια παιδεία και στη δημόσια πολιτική για τον πολιτισμό, σε θεσμούς όπως η οικογένεια, θα είναι καταλυτικές.
 Ξαφνικά μέσα σε λίγους μήνες φαίνεται να καταρρέει, έστω και αυτό το ανεπαρκές  μοντέλο κοινωνικής προστασίας και εγγύησης των στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών των πολιτών. Η Ελλάδα του 2015 δεν θα έχει καμία σχέση ακόμα και με  την Ελλάδα τού σήμερα. Κοινωνικές ομάδες και τάξεις θα επαναδιαταχθούν στο νέο οικονομικό και κοινωνικό status, το οποίο είναι ακόμα θολό για τους πολλούς.
Τα σημερινά  πολιτικά κόμματα βιώνουν το απόλυτο ιδεολογικό και πολιτικό αδιέξοδό τους, ανίκανα να αρθρώσουν πολιτικό λόγο ακόμα και για απλά και καθημερινά ζητήματα των πολιτών. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, η καλύτερη απόδειξη αποτυχίας του σημερινού πολιτικού συστήματος, αναγκάστηκε να στιβάξει σε μια κυβέρνηση... το... "αριστερό" ΠΑΣΟΚ με τη "δεξιά της δεξιάς", δίνοντας συγχωροχάρτι  σε όλους αυτούς που κατά καιρούς βίασαν κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών.
Τα πολιτικά κόμματα,   αν θέλουν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, θα πρέπει να απαντήσουν με πολιτικούς όρους στη σημερινή κρίση, αναδεικνύοντας τις κοινωνικές συμμαχίες που θα  επιδιώξουν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, σε όφελος των πολλών και όχι των συνήθως βολεμένων. Παράλληλα  ζούμε τον απόλυτο εξευτελισμό πολιτικών που προσπαθούν, για να επιβιώσουν, να εμφανιστούν ως μη έχοντας ποτέ ασκήσει εξουσία και άρα συνυπεύθυνοι, στον ένα η άλλο βαθμό,  για όσα τραγικά βιώνουν οι πολίτες και η πατρίδα. Οι πολιτικές πασαρέλες πλέον δημιουργούν απέχθεια στους πολίτες, που μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε απόρριψη και "επανάσταση" στο κατεστημένο της μεταπολίτευσης.
Άς  πάψουμε επιτέλους  να συζητάμε για την Ελλάδα που χάνεται, αλλά γι αυτή που θέλουμε να ζήσουμε, έτοιμοι να θυσιάσουμε πολλά από τα κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών, για να δημιουργήσουμε μια πολιτεία πάνω από όλα δίκαιη και ανθρώπινη, βιώσιμη και ικανή να ανταμείβει  αυτούς που μοχθούν,  πού δημιουργούν, που εργάζονται.
 Τούς επόμενους μήνες τα σημερινά πολιτικά κόμματα θα δώσουν εξετάσεις επιβίωσης σε μια κοινωνία εχθρική απέναντί τους, σε  πολίτες  εξοργισμένους όχι μόνο για όλα όσα έγιναν, αλλά κυρίως για αυτά που πρέπει  να γίνουν και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη.

 Γιώργος Αναγνώστου